با ورود به جاده وردیج و واریش و پیش‌روی در آن به تابلوی «خیابان شهید وردیجی» می‌رسید که نشانه ورودی اولین روستای این مسیر یعنی روستای وردیج است. وردیج بزرگ‌ترین روستای حریم شمال غرب تهران به شمار می‌رود و باغ های وسیع گردو، سيب، خرمالو، توت و شاتوت منظره زیبایی را در آن به وجود آورده‌اند. خانه‌های روستاییان در جنوبی‌ترین بخش قرار دارد كه پنجره‌های شکسته تعداد زيادی از آنها، خالی از سكنه بودنشان را نشان می‌دهد. در میان خانه‌های اهالی و بومیان، ویلاهای بزرگ و کوچک و رنگارنگی وجود دارند که حکایت از تخریب تدریجی بافت سنتی روستا دارند.

بعد از روستای وردیج، در انتهای جاده آسفالته به روستای واریش می‌رسیم. این روستا به دلیل قرارگیری در ارتفاع بالاتر، آب و هوای خنک‌تری نسبت به وردیج دارد؛ به طوری که در زمستان بسیاری از سکنه آن را ترک می‌کنند. این روستا بسیار سرسبزتر از وردیج است و باغ‌های آن محصولاتی همچون آلو، گیلاس، شاتوت و زردآلو دارند. جمله “این روستا رفتگر ندارد، زباله را ببرید” بر دیوار نقش بسته است و برای همین در ابتدای ورود به روستا به شما کیسه زباله داده می‌شود تا ردی از خود در طبیعت زیبا بر جای نگذارید.

◉ آدرس: تهران، منطقه کن، دهستان سولقان، روستاهای وردیج و واریش
.
منابع:
گوگل مپ | https://www.google.com/maps
ویکی پدیا فارسی | https://fa.wikipedia.org
کارناوال | https://www.karnaval.ir
سیری در ایران | https://seeiran.ir