عودلاجان یکی از محله‌های قدیمی تهران است که امروزه در محدوده منطقه ۱۲ تهران قرار دارد. اگا نگاهی به نقشه عودلاجان داشته باشیم متوجه می‌شویم که امروزه این محله جزوی از محله‌های پامنار و امامزاده یحیی است، اما در گذشته این محله، منطقه و محله‌ای کاملاً مستقل بود. عودلاجان را بیشتر با نام بازارچه عودلاجان می‌شناسند، اما بازارچه عودلاجان تنها بخش کوچکی از این محله است و شما برای سفر به این محله و دیدن عودلاجان وسعت بسیار زیادی را برای گردش و گشت و‌گذار در این محله را دارید. عودلاجان تهران از جمله محله‌هایی است که در بین محله‌های منطقه ۱۲ تهران قرار گرفته است. محله عودلاجان تهران از شمال با خیابان‌امیرکبیر، از جنوب با خیابان پانزده خرداد، از شرق با خیابان مصطفی خمینی و از غرب با خیابان پامنار محدود شده است. ورودی اصلی عودلاجان تهران از خیابان‌های پامنار و خیابان پانزده خرداد امکان‌پذیر است و به دلیل وسعت بسیار زیاد این محله، خیابان مصطفی خمینی نیز چندین ورودی برای این محله دارد. عودلاجان تهران را امروز بیشتر با بازار صنایع دستی آن می‌شناسند، اما باید گفت که این بازار تنها بخش کوچکی از محله است و برای دیدن تمام قسمت‌های محله باید وسعت بسیار زیادی را در این محله سپری کرد. عودلاجان تهران در هر قسمت خود زیبایی‌های خاص خود را دارد. بافت تاریخی بازارچه در کنار ابنیه تاریخی عودلاجان و خیابان‌های قدیمی آن که یادآور تهران قدیم هستند، همگی جزء دیدنی‌های عودلاجان هستند.

آدرس عودلاجان
تهران، منطقه ۱۲، خیابان پانزده خرداد، خیابان پامنار، روبروی کوچه مروی، محله عودلاجان

.

تاریخچه عودلاجان

محله عودلاجان تهران از قدیمی‌ترین محله‌های تهران است. تهران در زمان صفویان از وضعیت روستا و شهرکی کوچک تبدیل به شهری در خور و بزرگ شد. شاه تهماسب صفوی، تصمیم گرفت برای محافظت از تهران و تعیین حدود ثغور شهر، حصاری بر دور شهر تهران کشید و خندقی نیز در بیرون حصار تهران حفر کرد. چهار منطقه اصلی تهران در آن زمان در داخل حصار تهران قرار گرفتند. عودلاجان، منطقه بازار تهران، چاله میدان و سنگلج، محله‌های تهران در آن زمان بودند. البته لفظ محله شاید در مورد این محله‌ها کارایی لازم را نداشته باشد، چرا که هر کدام از این محله‌ها خود به محله‌هایی کوچکتر تقسیم می‌شدند. این محله‌ها سازه‌های اصلی تهران قدیم را تشکیل دادند و اتفاقاً تا امروز نیز بسیاری از ارکان مهم اقتصادی و تجاری تهران در دل همین محله‌های قدیمی نهفته است.

عودلاجان محله‌ای بود که بخش قابل ملاحظه‌ای از کلیمیان، زرتشتیان و اعراب تهرانی در این محله سکونت داشتند. کنیسه عزرا یعقوب و انجمن کلیمیان تهران و کنیسه ملاحنینا از جمله آثار زندگی این ادیان مختلف است که امروزه نیز در این محله باقی مانده است. عودلاجان در زمان صفویه و قاجار یکی از مهمترین محله‌های تهران ود و بسیاری از بسیاری از خانواده‌های متول تهرانی در آن زمان در این محله سکونت داشتند. خاندان قوام الدوله، خاندان مستوفی و نصیرالدوله پدر تاجر ثروتمند و نخستین وزیر فرهنگ در دوران پهلوی، در این منطقه ساکن بوده‌اند. از دیگر افرادی که ساکن این محله بودند می‌توان به سید حسن مدرس نماینده اولین دوره مجلس شورای ملی و از مخالفان بزرگ حکومت پهلوی اشاره کرد. عودلاجان را می‌توان محله اعیان نشین تهران قدیم نام برد. خانه‌های عودلاجان از خانه‌های پر اتاق تشکیل می‌شدند که به این خانه‌ها، خانه‌های قمر خانم می‌گفتند و به دلیل مجاورت این محله با جا‌هایی مانند کاخ گلستان، اعیان و شاهزادگان قاجاری این منطقه را برای سکونت خود انتخاب می‌کردند.

یکی از دلایل اهمیت عودلاجان و انتخاب این محله توسط اعیان تهرانی برای سکونت این بود که عودلاجان محله‌ای بود که بسیاری از سرچشمه‌های آب تهران در این منطقه قرار داشت و می‌توان گفت که عودلاجان محل تقسیم آب در تهران بود. حتی برخی معتقدند که کلمه عودلاجان یا اودلاجان از این جهت شکل گرفته که اودلاجان محل تقسیم آب بوده است و دلیل دیگر برای تجمع اعیان تهرانی در این منطقه نزدیکی آن به ارگ سلطنتی قاجاریه و مجاورت با دروازه شمیران قدیم بوده است. عودلاجان منطقه‌ای بسیار خوش آب و هوا بود و قنات‌های تهران در آن جریان داشت. معروفترین قنات منطقه که وارد عودلاجان می‌شد، قنات سرچشمه بود که در جنوب خیابان‌امیر کبیر امروزی قرار داشت.

مسیو کرشیش، معلمی اتریشی بود که در مدرسه دارالفنون تدریس می‌کرد. او همراه با ذوالفقار بیک و تقی خان نقشه عودلاجان در دوران قاجار را با تمامی کوچه‌ها و گذر‌های آن ترسیم کرد و این کار او نقشه عودلاجان را در عهد ناصری به وجود آورد. در نقشه مسیو کرشیش به جز گذر‌ها و کوچه‌ها بنا‌های شاخص آن نیز به تصویر کشیده شده است. مسیو کرشیش در جمادی الاول سال ۱۲۷۵ هجری قمری مطابق با سال ۱۸۵۵ میلادی و ۱۲۳۳ هجری شمسی نقشه عودلاجان را همراه با ۲۰ گذر و کوچه از منطقه عودلاجان به تصویر کشید.

گذر مسجد حوض، گذر باغ نظام‌الدوله، گذر شترگلو، گذر در مدرسه، کوچه‌های نظام العلما، گذر در حمام نواب، سردار، سپهدار، شامبیاتی، آقا موسی تاجر، میرزا آقاجان، خدابنده‌لو، معین‌الملک، حاجی علی، حاجی آقا بابا، آقا محمد محمود، سهراب خان، نقاره چی‌ها و گذر هادی خان و محمد خان‌امیر تومان از جمله گذر‌ها و کوچه‌های عودلاجان در زمان عهد ناصری بودند.

عودلاجان در زمان پهلوی دوم بخش مهمی از اعتبار خود را از دست داد و به محله‌ای معمولی در تهران تبدیل شد. تهران در زمان پهلوی توسعه یافت و تبدیل به شهری وسیع شد. حصار‌های تهران تخریب شد و تهران از تمام اطراف آن گسترش یافت. اولین محله‌ای که در شمال تهران به وجود آمده بود، محله دولت در زمان ناصرالدین شاه بود و شاید بتوان گفت که به وجود آمدن محله دولت نیز در کم شدن اهمیت عودلاجان بی‌تأثیر نبود، چرا که محله دولت نقش محله اعیان نشین و حاکمیتی داشت. به هر تقدیر گسترش تهران و اتفاقات سیاسی و اجتماعی زمان پهلوی عودلاجان را از رونق انداخت و به محله‌ای عادی در مرکز شهر تهران تبدیل کرد. عودلاجان که روزگاری اعیان تهرانی در زمان قاجار در آن سکونت داشتند، با رفتن آن‌ها به مناطق شمال تهران و به خصوص به وجود آمدن محله‌های اعیان نشین در شمیرانات و کوچ آن‌ها از ایران، مبدل به محله‌ای کم رفت و آمد در تهران تبدیل شده بود.

عودلاجان پس از انقلاب مجدداً شهرت خود را به دست آورد. به خصوص پس از دهه هفتاد بود که با گسترش بازار تهران، بازار‌هایی بزرگ در اطراف بازار بزرگ تهران به وجود آمد. کوچه مروی، بازار ناصرخسرو، بازار پامنار و بازار‌های خیابان مصطفی خمینی از جمله این بازار‌ها بودند. شاید بتوان گفت که بزرگترین بازاری که در ظهور مجدد عودلاجان مؤثر بود، بازار پامنار و کوچه مروی بود، چرا که یکی از مهمترین ورودی‌های عودلاجان از طریق خیابان پامنار و روبروی کوچه مروی بود.

گسترش بازار، عودلاجان را نیز تحت تأثیر خود قرار داد و باعث شد تا عودلاجان نیز وارد محدوده بازار شود. در ابتدا این خانه‌های عودلاجان بودند که به انبار‌ها و یا تولیدی‌های بازار تهران تغییر کاربری دادند. پس از این اتفاقات بود که بازارچه عودلاجان نیز در مرکز توجه قرار گرفت و به دلیل زیبایی منحصر به فرد و قدمت تاریخی عودلاجان، شروع به رشد و توسعه کرد. در دهه ۸۰ بود که مجدداً عودلاجان بر سر زبان‌ها افتاد و تبدیل به بازاری زیبا در قلب تهران شد و توانست شهرت از دست رفته‌اش را مجدداً به دست آورد. بازار عودلاجان که یکی از قدیمی‌ترین بازار‌های تهران در عهد قاجار بود، مجدداً خود را به عنوان بازاری زیبا و اینبار در بخش صنایع دستی مطرح کرده و هر روز به شهرت خود افزود. مرمت بازار عودلاجان توسط کسبه بازار و سازمان میراث فرهنگی انجام شد و عودلاجان توانست تبدیل به بازاری زیبا و با قدمت تاریخی شود.

.

وجه تسمیه عودلاجان

معنی عودلاجان را به چند نوع تفسیر کرده‌اند و دلایل بسیاری برای نامگذاری عودلاجان به این نام وجود دارد. برخی نوشته‌اند که عودلاجان از دو کلمه عود و لاجی تشکیل شده است و معتقدند که به دلیل قرار داشتن بازار عطاران در عودلاجان، نام این محله از دو کلمه عود و لاجی تشکیل شده است. برخی دیگر معتقدند که معنی کلمه عودلاجان از دو کلمه «او» به معنای آب و «دراجیدن» به معنی پخش کردن آمده است. عودلاجان در آن زمان محل تقسیم آب در تهران بود و تهرانی‌ها نیز در زمان قدیم با لهجه تاتی گویش می‌کردند. در زبان تاتی به آب «او» گفته می‌شد و به پخش کردن «لاجیدن» می‌گفتند. ترکیب این دو کلمه در گویش تاتی به اودلاجان و بعد‌ها به عودلاجان تغییر کرد. عودلاجان نسبت به مناطق دیگر خود در ارتفاع بالاتری قرار داشت و به همین دلیل اب قنات‌ها و نهر‌های شمیرانات به سرچشمه و عودلاجان آمده و از آنجا به جا‌های دیگر تهران، تقسیم می‌شد. برخی دیگر درباره دلیل نامگذاری عودلاجان نظر دیگری دارند و معتقدند که عولاجان مخفف کلمه عبدالله جان به زبان کلیمی است. تمامی این دلایل از جمله معنی‌هایی است که برای کلمه عودلاجان عنوان شده است و می‌تواند مورد استناد قرار گیرد، اما باید دانست که دو معنی محل تقسیم آب و محل فروش عود به حقیقت نزدیکتر باشد.

.

مشاهیر عودلاجان

عودلاجان محله اعیان نشین تهران بود و به همین دلیل بسیاری از بزرگان این محله را به عنوان محل زندگی خود انتخاب می‌کردند. خاندان مستوفی، سید حسن مدرس، نصیرالدوله، خاندان قوام الدوله، آیت الله بهبهانی، پروین اعتصامی، موتمن الاطباء، عزت الدوله، ‌امین نظام، ملک الشعرا بهار و بسیاری دیگر از نامداران تاریخ تهران و تاریخ ایران در عودلاجان زندگی می‌کردند.

.

جا‌های دیدنی عودلاجان

عودلاجان امروز تنها یک محله و بازارچه نیست. این محله سرشار از جا‌های دیدنی زیادی است که می‌تواند در زمره بهترین جا‌های دینی تهران نیز رقم بخورد. در محله عودلاجان گرچه بازارچه عودلاجان بزرگترین و مشهورترین جای دیدنی این محله است، اما باید بدانید که به جز بازارچه جا‌های دیدنی بسیار زیاد دیگری نیز وجود دارد که دیدن هر کدام از آن‌ها جاذبه‌های بسیاری را برای گشت و‌گذار دارد. سرای کاظمی، خانه دبیرالملک، خانه شهید مدرس، تیمچه اکبریان، خانه مهرانگیز کامبیز (لوکیشن فیلم پدر سالار)، مسجد و مدرسه معمارباشی، حمام نواب، کنیسه عزرا یعقوب و کنیسه حاداش و حمام کشوریه از جا‌های دینی عودلاجان هستند. کنیسه‌های عودلاجان نیز در جای خود دینی و زیبا هستند. کنیسه عزرا یعقوب، کنیسه حاداش و کنیسه ملا حنینا از کنیسه‌های عودلاجان هستند. این کنیسه‌ها یادآور زندگی کلیمیان در محله عودلاجان است که هنوز پس از سال‌ها در این منطقه باقی مانده است.

تیمچه اکبریان

تیمچه اکبریان از بهترین جا‌های دیدنی عودلاجان است. بنای تیمچه اکبریان با قدمت نزدیک به ۲۶۰ سال متعلق به دوران قاجار و زمان حکومت فتحعلی شاه قاجار است. تیمچه اکبریان که در تاریخ به عنوان اولین بانک ایران فعالیت خود را آغاز کرد، امروزه به عنوان سفره خانه سنتی طهرون قدیم در حال فعالیت است. تیمچه اکبریان اولین بانک رهنی ایران بود. تیمچه اکبریان در سال ۱۱۵۳ برای اولین بار به عنوان یک صرافی و زرگری افتتاح شد. مدتی نیز با همین روال به فعالیت خود ادامه داد تا در سال ۱۱۷۱ بود که با سال دوم حکومت فتحعلیشاه بود، به عنوان اولین بانک رهنی تغییر کاربری داده و نام خود را به عنوان اولین بانک رهنی در تاریخ ایران ثبت کرد. نحوه کار این بانک رهنی به این شکل بود مردم اجناسی را برای‌امانت به نزد بانک برده و در ازای آن وام دریافت می‌کردند. اجناسی که مردم برای‌امانت در نزد بانک قرار می‌دادند، ازطریق سوراخی که در کف طبقه همکف وجود داشت، به‌صورت مخفیانه و دور از دید دیگر مردم، به زیرزمین تیمچه انتقال داده می‌شد.

تیمچه اکبریان در دو قسمت غربی و شرقی ساخته شده است. قسمت غربی این بنا در چهار طبقه و قسمت شرقی آن در سه طبقه ساخته شده است. هنگامی که از ورودی درب اصلی وارد تیمچه می‌شوید، با یک فضای زیبای هشت ضلعی مواجه می‌شویم که با یک حوض مستطلیلی که از شمال تا جنوب کشیده شده است. در طبقه اول و همکف تیمچه اتاق‌هایی کوچک وجود دارد که به آن‌ها حجره هم گفته می‌شد. از همین حجره‌ها بود که به عنوان فضای بانک استفاده می‌شد. ساختمان تیمچه اکبریان را به شکلی ساختمانی قرینه ساخته‌اند. دو سالن بزرگ‌تر در شمال و جنوب و حجره‌هایی کوچکتر در دو طرف این اتاق‌های بزرگ، به شکلی قرینه طراحی و ساخته شده‌اند.

خانه شهید مدرس

خانه شهید مدرس یکی از زیباترین جا‌های دیدنی عودلاجان است. دلیل شهرت بسیار زیاد خانه شهید مدرس نقش بی‌بدیل شهید مدرس در جریانات سیاسی دوران رضا خان بود. شهید مدرس به مدت هفده سال از سال‌های ۱۲۸۹ تا ۱۳۰۷ نماینده مجلس بود و در همان هنگام نیز در این خانه سکونت داشت تا زمانیکه به دستور رضا شاه تبعید و در ایام تبعید نیز به شهادت رسید. خانه شهید مدرس در سال ۱۳۹۳ توسط حاج محمد انصاری خریداری شده و با هدف فعالیت‌های فرهنگی و پژوهشی و گردآوری مستندات مربوط به زندگی و فعالیت شهید مدرس، به دارالقرآن و خانه موزه شهید مدرس تبدیل شد. خانه شهید مدرس بنایی مربوزط به دوران قاجاریه است که بر اساس الگوی معماری دوران قاجار ساخته شده است. در ساخت خانه شهید مدرس مجموعه‌ای از هنر‌های سنتی مانند حجاری، آجرکاری، گره چینی، گچ‌بری، کتیبه‌نگاری و نقاشی در زیباترین شکل ممکن به کار رفته تا بنایی بسیار زیبا ساخته شود. خانه شهید مدرس از سه حیاط مرکزی به همراه چندین اتاق‌، راهرو‌ها، حوض خانه و سه درب ورودی برای اندرونی و بیرونی در کنار فضا‌های تدریس و ملاقات‌های عمومی شهید مدرس ساخته شده است.

آدرس خانه شهید مدرس
تهران، عودلاجان، چهارراه سرچشمه، گذر میرزا محمود وزیر یا کوچه شهید جاویدی، کوچه نصیرالدوله یا کوچه مدرس

خانه موزه تهران قدیم، سرای کاظمی

سرای کاظمی از بنا‌ها و موزه‌های زیبا در عودلاجان است. در این خانه که ساخت بنای آن متعلق به دوران قاجار است، بنای سرای کاظمی از بنا‌های قدیمی و زیبایی است که تا کنون سالم مانده و به ثبت اثر ملی نیز رسیده است. در این خانه ماکت‌ها و عروسک‌های آداب و رسوم مردم تهران در طی ۱۵۰ سال گذشته و نوع زندگی و مشاغل مردم تهران به نمایش گذاشته شده است. در سرای کاظمی‌اشیا و ابزاری از زمان قاجار و پهلوی با استفاده از ویترین‌های شیشه‌ایذ جمع‌آوری و نگه داری شده است. علاوه بر این آثار و ابزار در این موزه شما می‌توانید با پوشش‌های مختلف دوران قاجار و پهلوی نیز آشنا شده و تحولات شکل گرفته در نوع پوشش تهران قدیم را در این موزه ببینید. انواع لباس‌های قاجاری به همراه لباس‌های فرنگی دوران پهلوی مانند کلاه فرنگی و کت و شلوار‌های وارداتی در آن زمان را می‌توانید در این موزه ببینید. قسمتی از طبقه همکف خانه کاظمی به کتابخانه‌ای اختصاص دارد که شامل اسناد و کتاب‌های تاریخ تهران و معماری هنر و و همچنین تحقیقات می‌دانی که سازمان میراث فرهنگی انجام داده و شناسنامه‌های ثبتی بنا‌های دوران قاجار است. سرای کاظمی بخشی را نیز به عنوان تماشخانه داشته که در آن مجموعه‌ای از دوربین‌های قدیمی و عکس‌های تهران قدیم در معرض دید عموم قرار دارد.

بازارچه عودلاجان

بازارچه عودلاجان اما مهیج‌ترین قسمتی است که در محله عودلاجان وجود دارد. بازارچه عودلاجان مجموعه‌ای بی‌نظیر از ابنیه و بازاری مسقف از زمان قاجار است که تا کنون نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. بازارچه عودلاجان به عنوان یکی از قدیمی‌ترین بازار‌های تهران شهرت دارد، چرا که از زمان صفویه و قاجاریه بازاری در این محل وجود داشت که مورد رفت و آمد اعیان قاجاری بود. خیابان پامنار در آن زمان در مسیر دروازه قدیم شمیران قرار داشت و به همین دلیل این خیابان به نوعی بارانداز و محل سکونت مسافران تهران به شمیران و حتی مسافران مازندرانی بود و بازار عودلاجان از همان زمان به عنوان بازاری کوچکتر اما بازاری بسیار مهم در کنار بازار بزرگ تهران فعالیت می‌کرد. بازار عودلاجان امروز به محل عرضه صنایع دستی ایران تبدیل شده است و صنایع دستی بسیاری از مناطق ایران در این بازار به متقاضیان این آثار عرضه می‌شود.

خانه مهرانگیز کامبیز، لوکیشن فیلم پدر سالار

در عودلاجان بانویی مهربان زندگی می‌کرد که عمر خود را در خانه‌ای قدیمی و زیبا در محله عودلاجان می‌گذراند. خانه مهرانگیز کامبیز، خانه‌ای مربوط به دوران پهلوی است که عمر آن به حدود ۹۰ سال پیش می‌رسد. خانه مهرانگیز کامبیز در زمانی، محل برگزاری مراسم‌های مختلف مانند مراسم روضه خوانی و مراسم‌های مذهبی را در این مکان برگزار می‌کرد. این خانه زیبا پس از انقلاب برای ساخت فیلم به یادماندنی پدرسالار، استفاده شد و از همان زمان نیز مورد توجه مردم قرار گرفت. خانه مهرانگیز کامبیز را فردی به نام آقا جلال تهرانی خریداری کرد و بعد‌ها نیز به سرهنگی دیگر واگذار می‌شود و به علت بدهی زیاد عوارض و مشکلات پیش آمده به شهرداری منطقه ۱۵ تهران واگذار شد. شهرداری منطقه ۱۵ تهران نیز پس از مدتی این ملک را به شهرداری منطقه ۱۲ واگذار نمود. این خانه امروزه به عنوان خانه فرهنگ محله امامزاده یخیی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

حمام نواب، لوکیشن فلم قیصر

حمام نواب از جا‌های دیدنی عودلاجان است. بنای حمام نواب مربوط به دوران قاجار است که توسط دختران فردی به نام نواب در این منطقه ساخته شد. نواب دارای دو دختر به نام‌های سارا حاج خاتون و سارا سلطان خاتون داشت که در واقع سازندگان و بانیان ساخت این حمام، این دو فرد بودند. یکی از مهمترین دلایل شهرت حمام نواب استفاده از این حمام به عنوان لوکیشن یکی از به یادماندنی‌ترین سکانس‌های تاریخ سینمای ایران، فیلم قیصر در این حمام بود. سکانس حمام نواب با بازی بهروز وثوقی بعد‌ها یکی از به یادماندنی‌ترین سکانس‌های تاریخ سینمای ایران شد و حمام نواب نیز پس از آن دارای شهرت زیادی گردید. سربینه، سرویس بهداشتی، تنظیف گرمخانه، خزینه، استخر، هشتی و سربینه قسمت‌های مختلف حمام نواب را تشکیل می‌دهند. این حمام تا سال ۱۳۹۰ به همان شکل گذشته باقی ماند تا با همت شهرداری منطقه ۱۲ تهران، اتحادیه صنایع دستی ایران و سازمان میراث فرهنگی در این سال مرمت شده و تبدیل به مرکز خرید و فروش صنایع دستی کشور شد.

آدرس حمام نواب
تهران، خیابان ۱۵ خرداد شرقی، کوچه بیک دامغانی یا بازارچه نواب سابق

عمارت دبیر الملک

عمارت دبیرالملک یکی دیگر از جا‌های دیدنی عودلاجان است. این عمارت که از خانه‌های قاجاری عودلاجان است، متعلق به میرزا محمدحسین فراهانی ملقب به دبیرالملک فراهانی از وزرای دوره قاجار است. میرزا محمد حسین فراهانی یکی از کارگزاران مستوفی‌گری زمان قاجار بوده که چندین سال را در کسوت منشی‌گری‌امیرکبیر گذراند. عمارت دبیرالملک در طول زمان سرنوشت‌های مختلفی را پشت سر گذرانده است. این خانه زمانی خانه اسباب بازی و سلامت دبیرالملک نام داشت، چرا که در زمینه تعلیم و تربیت کودکان فعالیت می‌کرد. پس از آن، خانه فراغت تهران در این بنا فعالیت خود را آغاز کرد و این خانه محیطی زیبا برای استراحت در حال و هوای تهران قدیم داشت. پس از مدتی دیگر این محیط به ساختمان اداری شهرداری تغییر کاربری داد.

آدرس خانه دبیر الملک
میدان بهارستان، پایین‌تر از چهارراه سرچشمه، کوچه قوام الحضور، خیابان جاویدی

امامزاده یحیی

امامزاده یحیی یکی از محکم‌ترین شناسنامه‌های تهران قدیم است. امامزاده یحیی از قدیمی‌ترین امامزاده‌های تهران و از جمله اماکنی است که نشان می‌دهد، تهران در هزار سال پیش یکی از مناطق مسکونی در ایران و در نزدیکی ری بوده است. امامزاده یحیی را از نوادگان امام سجاد(ع) می‌دانند. امامزاده یحیی از زیباترین امامزاده‌های تهران و از جا‌های دیدنی عودلاجان است. امامزاده یحیی بقعه ابوالقاسم عزالدین یحیی است. این امامزاده در کوچه و محله‌ای به همین نام در حدفاصل خیابان‌های ری و خیابان سیروس (مصطفی خمینی) قرار دارد. امامزاده یحیی امروز نام محله‌ای مستقل در تهران است، در حالی که در گذشته بخشی از عودلاجان بود که از خیابان ناصرخسرو تا خیابان ری امتداد داشت. امامزاده یحیی در کنار خود چناری دارد که عمر آن به نهصد سال می‌رسد و قدیمی‌ترین چنار تهران لقب دارد. امامزاده یحیی در سال ۱۳۸۳ با شماره ثبت ۱۱۱۹۶ به ثبت آثار ملی رسیده است.