خانه ابتهاج، یادگاری است از هوشنگ ابتهاج و قدمت آن به دوره دوم پهلوی باز می گردد. برای پی بردن به اهمیت احساسات موجود در این خانه باید اول هوشنگ ابتهاج را بشناسیم. هوشنگ ابتهاج شاعر معاصر ایرانی، متخلص به هـ . الف. سایه به گفته شهریار نزدیک ترین شاعر به غزلیات حافظ می باشد. به گفته خودش شبی در زندان به یاد تمام خاطراتش و خانواده اش افتاده و شعر ارغوان را سروده است. سایه می گوید ارغوان نماد خانواده او است چون وقتی آن خانه را خریداری کرده بود از درخت ارغوان تنها کنده ای بر جا بود. سایه متوجه می شود کنده درخت، جوانه بسیار کوچکی زده است و با مراقبت و محبت فراوان خود سبب رویش مجدد درخت ارغوان می شود. او می گوید ارغوان با بچه هایم قد کشید!

حالا ارغوانی که روزی سایه نگران تنهاییش بود تنها مانده است. و خوب است ما سری به آن بزنیم. هرچند امروزه این خانه تغییر کاربری داده و در دست سازمان سیمان است و بازدید عمومی برای خانه وجود ندارد. اما می توان در ساعات اداری وارد حیاط خانه شد و زیر سایه ارغوان چند دقیقه نفس کشید و به زمانی فکر کرد که این خانه محفل شعرا ارزشمندی بوده است. این خانه از طرف سازمان میراث فرهنگی، به خانه ارغوان نام گرفته است.

ساختمان خانه ابتهاج مربوط به دوره دوم پهلوی است و آجر های قرمز رنگ آن جذابیت خاصی در عین سادگی به بنا داده اند.

این خانه در 26 آبان 1387 با شماره 23878 به ثبت ملی رسیده است.

◉ آدرس: تهران، میدان فردوسی، خیابان فردوسی، خیابان تقوی، کوچه انوشیروانی، انتهای کوچه، خانه 2 طبقه باآجر های قرمز پلاک 22

.
منابع:
گوگل مپ | https://www.google.com/maps
ویکی پدیا فارسی | https://fa.wikipedia.org
توریستگاه | https://www.touristgah.com
سیری در ایران | https://seeiran.ir